Praat jij weleens over de dood? Valt de kamer stil als je het onderwerp ter sprake brengt? Het lijkt wel of mensen bang zijn om over de dood te praten! En eigenlijk is dat zo.

Praten over de dood confronteert mensen met hun eigen sterfelijkheid. Dat kan bijzonder ongemakkelijk voelen! Daarom proberen we het onderwerp te vermijden of te verzachten. We zeggen “hij is er niet meer” in plaats van “hij is dood”. En namen van overleden mensen spreken we ook liever niet meer uit. Alsof dat het verlies extra pijnlijk maakt.

In werkelijkheid is het andersom. Als we om de waarheid heen praten en spreken over ‘hij’ of ‘zij’, lijkt het net of jouw diegene nooit bestaan heeft. Alsof jouw overleden partner, ouder of kind er niet meer toe doet. Het vermijden van hun naam en het niet benoemen van hun dood kan het gevoel van isolatie en verdriet juist versterken.

De kracht van het uitspreken

Praten over de dood is belangrijk. Het geeft erkenning aan het verlies en aan de persoon die er niet meer is. Door te zeggen “hij is dood” in plaats van “hij is er niet meer”, geef je de realiteit van het verlies toe. Dit kan een belangrijke stap zijn in het rouwproces. Het helpt niet alleen jou, maar ook anderen om de impact van het verlies te begrijpen en te erkennen.

Samen de herinnering levend houden

Door openlijk over de dood te spreken, houd je de herinnering aan je geliefde levend. Je deelt verhalen, je herinnert  mooie momenten en erkent de leegte die zij achterlaten. Dit kan een helende werking hebben, zowel voor jou als voor de mensen om je heen.

Wanneer we de namen van onze overleden dierbaren blijven uitspreken, bevestigen we dat zij een belangrijk deel van ons leven waren en nog steeds zijn. Het herinnert ons aan hun invloed en aan de liefde die nooit verdwijnt, ondanks hun fysieke afwezigheid.

Maak het bespreekbaar

Het is tijd om de dood bespreekbaar te maken. Laten we de stilte doorbreken en onze angsten onder ogen zien. Door hierover te praten, verminderen we het taboe en helpen we elkaar om met verlies om te gaan. Het is niet alleen een manier om onze dierbaren te eren, maar ook om elkaar te steunen in moeilijke tijden.

Praten over de dood? Graag! Want samen houden we de herinnering in leven en vinden we troost in gedeelde verhalen en ervaringen.