Rouwen doe je niet alleen. Als je samen leeft, samen liefhebt, dan raakt het jullie hele gezin. Toch zorgt samen rouwen niet automatisch voor verbinding. Wanneer ouders in rouw zijn, kan dit voor kinderen erg verwarrend zijn. In deze blogreeks gaan we op zoek naar hoe rouw invloed heeft op relaties. Dit blog vertelt je meer over wat kinderen voelen als ouders verdriet hebben én hoe je samen verbonden kunt blijven. 

Ouders in rouw, kinderen in de war

Wanneer je als ouder geconfronteerd wordt met verlies, staat je wereld op zijn kop. Je probeert overeind te blijven, te rouwen én tegelijk het gewone leven draaiende te houden. En dan is daar je kind, met grote ogen, kleine vragen en een gevoeligheid die je soms verrast. Want kinderen voelen meer dan ze begrijpen. En dat kan verwarrend zijn, voor hén en voor jou.

Kinderen voelen de spanning feilloos aan

Kinderen zijn net voelsprieten. Ze pikken het haarfijn op als je verdrietig bent, ook als je niets zegt. Ze zien je traan in de keuken, horen de stilte aan tafel, merken de afwezigheid in je blik. Maar wat ze niet begrijpen, vullen ze vaak zelf in. En die invulling is lang niet altijd helpend.

Soms denken kinderen bijvoorbeeld dat zij iets fout hebben gedaan. Of ze maken zich zorgen zonder dat ze weten waarom. Ze kunnen drukker worden, stiller, angstig of juist heel aanhankelijk. Hun gedrag vertelt je vaak meer dan hun woorden.

Openheid in kleine stukjes

Je hoeft je kind niet te overladen met informatie of je hele verdriet bij hen uit te storten. Maar openheid, op een manier die past bij de leeftijd, helpt wél. Een simpele zin als: “Mama is verdrietig omdat opa er niet meer is” geeft al veel duidelijkheid. Het erkent jouw gevoel én laat zien dat het niet aan het kind ligt.

Kinderen willen weten dat hun wereld nog veilig is, ook als er iets verdrietigs is gebeurd. En die veiligheid geef je niet door alles voor hen te verbergen, maar juist door te benoemen wat er speelt.

Ruimte voor rouw én verbinding

Rouw vraagt energie. En dus is het niet meer dan logisch dat je soms moe, leeg of kortaf bent. Maar probeer ook momenten te creëren waarin je er écht even voor je kind(eren) bent. Een spelletje spelen, samen een kaarsje aansteken voor degene die gemist wordt, of gewoon op de bank zitten met een arm om je kind heen.

Die kleine momenten van verbinding geven een kind houvast. Het laat zien “Het is verdrietig, maar we zijn nog steeds samen”.

Je hoeft het niet perfect te doen

Kinderen hebben geen perfecte ouders nodig. Ze hebben échte ouders nodig. Ouders die mogen rouwen, die soms even niet weten hoe, maar die wél bereid zijn om te blijven delen, luisteren en troosten.

Als jij laat zien dat verdriet er mag zijn, geef je jouw kind de ruimte om hetzelfde te doen. En dat is misschien wel het mooiste wat je in zo’n moeilijke tijd kunt geven: een plek waar verdriet én liefde naast elkaar mogen bestaan.

---

Wil je verder lezen over rouw in relatie en wat verlies doet met verbinding? Eerder verscheen al “Rouw in relatie (deel 1): Als rouw tussen jullie in komt te staan”. Lees ook zeker “Deel 3: Als verlies vriendschap onder druk zet”. Over waarom mensen soms wegblijven als je rouwt en wat je kunt doen om verbinding te behouden of herstellen.