Tag Archief van: kwetsbaarheid

Na het overlijden van je partner blijf je alleen achter. Alleen en met een gebroken hart. Het gevoel dat de wereld onder je voeten wegglijdt, de pijn die diep in je ziel snijdt, en de eenzaamheid die volgt. Rouw en verlies kunnen ons hart in duizend stukjes breken. En misschien lijkt het wel alsof je niet meer verder kunt. Toch is jouw gebroken hart niet het einde. Het is juist een nieuw begin. De scherven van je hart zijn de start van jouw pad van rouw en gaandeweg kan je hart zich herstellen. En de littekens die achterblijven zullen je voor altijd herinneren aan hoe sterk je bent.

Selfcare in tijden van hartzeer

Als een dierbare overlijdt, is selfcare vaak het laatste waar we aan denken. We zijn zo gefocust op het verdriet, de woede en het gemis, dat we vergeten voor onszelf te zorgen. Maar zelfzorg is juist nu van essentieel belang. Het helpt je om de stukken van je gebroken hart weer op te rapen en ze met zorg en liefde weer samen te voegen.

Kleine stappen naar herstel

Zelfzorg hoeft niet ingewikkeld te zijn. Begin met kleine stappen:

  • Gun jezelf rust
    Neem de tijd om te rusten en te herstellen. Geef jezelf toestemming om even niets te doen.
  • Vind troost in dagelijkse dingen
    Eenvoudige dagelijkse rituelen, zoals een warme douche, een kopje thee, of een wandeling, kunnen veel troost bieden.
  • Wees mild voor jezelf
    Sta jezelf toe om te voelen wat je voelt. Het is oké om verdrietig, boos of angstig te zijn.

De schoonheid van Kintsugi

Misschien heb je weleens gehoord van Kintsugi, een eeuwenoude Japanse techniek waarbij gebroken aardewerk wordt gerepareerd met goudlijm. In plaats van de breuken te verbergen, worden ze juist benadrukt. De stukken worden op een prachtige manier weer samengevoegd, waardoor het voorwerp nog waardevoller en unieker wordt dan voorheen. Dit proces symboliseert dat breuken en littekens deel uitmaken van onze geschiedenis en ons mooier maken.

Een workshop voor jouw gebroken hart

Stel je voor dat je jouw gebroken hart op dezelfde manier zou kunnen herstellen. Wat als je jouw pijn en verdriet zou kunnen omarmen en er iets moois van zou kunnen maken? Dat is precies wat we doen in onze workshop selfcare, gebaseerd op de Kintsugi-methode. We gaan aan de slag met goudlijm om de stukken van jouw gebroken hart weer samen te voegen.

Tijdens de workshop Selfcare zul je ontdekken dat je, net zoals het herstelde hart, kracht en schoonheid kunt vinden te midden van verdriet. We laten je zien hoe je liefdevol voor jezelf kunt zorgen, zelfs in moeilijke tijden. In een gezellige sfeer ontmoet je anderen en ga je jouw hartenreis aan. Aan het einde van de workshop neem je een tastbare herinnering mee naar huis – een prachtig hersteld hart – dat je eraan herinnert hoe sterk je bent. 

Meld je vandaag nog aan voor de Workshop Selfcare en ontdek de kracht en schoonheid die schuilt in je kwetsbaarheid.

Rouw- en verliesbegeleiding begint eigenlijk altijd met een hulpvraag. Maar niet alleen degene die de hulp heeft ingeschakeld, heeft hulp nodig. Zeker wanneer het gaat om rouw, beperkt de hulpvraag zich niet tot 1 gezinslid. Alle gezinsleden hebben er mee te maken, ieder op zijn eigen manier. Ik bied mijn begeleiding dan ook altijd systemisch aan. Ik ben ervan overtuigd dat dát de ondersteuning biedt die het gezin nodig heeft.

Een mooi voorbeeld

Ouders maken zich vaak zorgen om hun kinderen. Maar omgekeerd geldt dit ook: Hoe jong of oud kinderen ook zijn, ze maken zich zorgen om hun ouder. Soms merk je daar weinig van, andere keren is het zichtbaar in gedrag. Door open te zijn en gevoelens te delen, kun je samen een stapje verder komen.

Een moeder van 2 jonge kinderen, die kortgeleden haar partner is verloren aan kanker, deelde een mooi gesprek dat zij had met haar zoon van 6:

Zoon: Mama, hoe was het bij Sabina?

Moeder: Het ging goed.

Zoon: Wat moest je doen?

Moeder: Sabina legde allemaal plaatjes neer. Ik moest plaatjes uitzoeken die ik bij
mezelf vind passen. Ik koos ook plaatjes die bij papa passen en bij jou en je
broertje.

Zoon: Wat had je gekozen?

Moeder: Voor mama koos ik een zonsondergang tussen de takken.

Zoon: Ja, jij houdt van zonsondergang kijken.

Moeder: Voor papa koos ik een grote aap. Eigenlijk moest dat een knuffelbeer zijn,
want dat was papa wel!

Zoon: Ja, papa hield van knuffelen! Hij vond het fijn om met ons op de grote beer
te liggen.

Moeder: Voor jou koos ik een vogel. Jij bent vrij en volgt je eigen route. En voor je
broertje koos ik een plaatje met allemaal knuffels op een rijtje. Want hij is
een knuffelkontje en houdt van knuffelen.

Zoon: Ik speel ook vaak een vogeltje en dat ik dan kan vliegen. En mijn broertje
houdt van knuffelen met iedereen…vooral met zijn doeken.

Moeder: Ja daar heb je gelijk in.

Zoon: Voel je je nu weer goed mama?

Moeder: Ja, mama voelt zich weer goed.

Kwetsbaar en oprecht

Binnen een gezin rouwt iedereen op zijn eigen manier. In bovenstaande gesprek wordt heel mooi zichtbaar dat de moeder in dit gezin een kwetsbare voorbeeldrol vervult. Niet altijd mooi weer spelen, maar eerlijk antwoord geven op de vragen van haar kinderen. Ze laat zien dat ze als ouder ook worstelt met emoties en dat het goed is om die te tonen. Dat is enorm helpend in het gehele rouwproces van dit jonge gezin. De moeder uit het voorbeeld geeft haar kinderen (onbewust( toestemming dat het ook goed is als je je soms even niet goed voelt. Én dat het oké is om hulp in te schakelen, zodat je je weer beter kan voelen.

Mag ik ook met jou meelopen?

Glunderend las ik het whatsapp bericht waarin deze moeder het gesprek met haar zoon met mij deelde. Wat ben ik dankbaar voor mijn mooie vak waar ik met gezinnen mee mag wandelen op het pad van rouw. 

Ben jij je partner verloren en kun je wel een steuntje in de rug gebruiken? Neem dan gerust contact met mij op. Ik loop graag een stukje met je mee.