Tag Archief van: rouwbegeleiding zeewolde

Hoe rouw ons brein en lichaam beïnvloedt


Wanneer we het hebben over rouw, denk je misschien als eerst aan emoties. Maar rouw is veel meer dan dat. Het is een allesomvattend proces dat zowel ons hart als ons hoofd raakt. De fysieke en mentale impact van rouw is enorm. Het kan voelen alsof delen van je brein en lichaam “bevriezen,” waardoor alledaagse taken een uitdaging worden. Hoe komt dat, en wat kunnen we doen om hiermee om te gaan?


Het rouwbrein: Wanneer plannen en regelen niet lukt

Rouw heeft een directe invloed op onze hersenen. De stress en emotionele belasting die rouw met zich meebrengt, beïnvloeden delen van de hersenen die verantwoordelijk zijn voor planning, organisatie, impulsbeheersing en emotie-regulatie. Dit noemen we ook wel het “rouwbrein.”

Misschien merk je dat je moeite hebt om afspraken te onthouden, dat je sneller boos of verdrietig wordt, of dat het onmogelijk lijkt om keuzes te maken. Dit is een hele normale reactie op een abnormale situatie. Je brein is bezig met overleven in een situatie van verlies, en dat kost veel energie.


Fysieke klachten als gevolg van rouw

Ook fysiek kun je door rouw een flinke klap krijgen. Door de mentale belasting van rouw blijft er minder energie over voor je lichaam. Vermoeidheid is dan ook een van de meest voorkomende klachten bij rouw. Het voelt alsof je constant uitgeput bent, zelfs na een goede nachtrust. Dit is je lichaam dat aangeeft dat je rust en tijd nodig hebt om te herstellen.

Naast vermoeidheid kan rouw ook voor andere fysieke klachten zorgen. Omdat het lichaam constant in een staat van verhoogde spanning verkeert, kunnen spierpijn, hoofdpijn en gewrichtspijn ontstaan. Stress en emoties kunnen zich vastzetten in de spieren, vooral in de nek, schouders en rug, wat leidt tot chronische pijnklachten. 

Ook maag- en darmproblemen komen vaak voor, zoals indigestie, misselijkheid of een verstoorde eetlust. Het spijsverteringssysteem reageert sterk op langdurige emotionele stress, wat kan resulteren in klachten zoals een opgeblazen gevoel, constipatie of diarree. Daarnaast kan uitgestelde rouw het immuunsysteem verzwakken, waardoor je vatbaarder wordt voor ziekten en sneller ziek kunt worden. 


Geef ruimte aan rouw

Het is belangrijk om bovenstaande fysieke  en mentale signalen serieus te nemen en te beseffen dat ze vaak een direct gevolg zijn van geen ruimte geven aan de rouw.

Wist je dat uitgestelde rouw een belangrijke oorzaak is van burn-out? Onverwerkte emoties blijven in ons systeem hangen en komen vaak later, ongevraagd, naar boven.  Dit maakt pijnlijk duidelijk hoe belangrijk het is om ruimte te geven aan rouw, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Gun jezelf dus toestemming om te rouwen!


Jij hebt de regie

Als je rouwt, heb je zelf de regie over het rouwproces. Niemand anders kan bepalen hoe je moet rouwen en hoe lang dat mag duren. Jouw unieke pad van rouw kent geen vaste tijd of regels. Je hoeft je dus niet te schamen of schuldig te voelen, ook niet als je niet begrepen wordt. Het helpt enorm als je omgeving dit wél begrijpt. Dan kunnen ze je ondersteunen op een manier die aansluit bij wat jij nodig hebt, zonder oordeel of goedbedoelde adviezen.

Daarnaast is het belangrijk om steunpilaren te hebben: mensen of hulpmiddelen die de rouwende bijstaan, zoals lotgenoten, een rouwcoach, of een vertrouwde vriend.


Hoe kun je vooruit?


Erken dat rouw tijd nodig heeft. Luister naar je lichaam en geest, en wees mild voor jezelf. Rouw is geen rechte lijn. Het is een proces van vallen en opstaan, van voelen en helen. Door tijd te maken voor rouw, ruimte te geven aan je emoties en steun te zoeken waar nodig, kun je stap voor stap leren leven met je verlies.

Toestemming om te rouwen

Rouwen is een van de moeilijkste processen die we als mens kunnen doorlopen. Het voelt soms als een gevecht: tegen de pijn, de emoties en de onvermijdelijke leegte die het verlies achterlaat. Maar wat gebeurt er als je stopt met vechten en jezelf toestemming geeft om te rouwen? Wanneer je ruimte maakt voor wat je voelt, in plaats van het weg te duwen? 

Vechten tegen rouw 

Na een verlies willen we vaak controle houden. In de chaos aan emoties proberen we door te gaan en sterk te zijn. Emoties proberen we zoveel mogelijk te onderdrukken in de hoop dat het verdriet vanzelf weggaat. Maar rouw werkt niet zo. Het is geen proces dat je kunt overslaan of vermijden. Hoe harder je ertegen vecht, hoe zwaarder het voelt. De emoties stapelen zich op en zoeken uiteindelijk toch een uitweg, vaak op onverwachte momenten. 

Geef jezelf toestemming om te voelen

Wat gebeurt er als je jezelf toestemming geeft om te rouwen? Als je stopt met het onderdrukken van je verdriet en ruimte maakt voor wat er is? Rouw bestaat uit veel verschillende emoties: verdriet, boosheid, schuld, angst, en soms zelfs opluchting. Dat kan verwarrend zijn. Maar juist door die emoties toe te laten, geef je jezelf de kans om te helen.  

Toestemming geven betekent niet dat het verdriet opeens verdwijnt. Het betekent dat je het accepteert als onderdeel van je leven. Het betekent dat je mag huilen, dat je boos mag zijn, en dat je het even niet hoeft te weten. Je mag voelen wat je voelt, zonder oordeel. 

Ruimte voor emoties

Misschien denk je dat door je verdriet toe te laten, het alleen maar erger wordt. Maar het tegenovergestelde is vaak waar. Als je je emoties de ruimte geeft, zul je merken dat ze na verloop van tijd milder worden. Het verdriet wordt zachter, de scherpe randjes vervagen, en er ontstaat langzaam ruimte voor andere gevoelens: liefdevolle herinneringen, momenten van rust en soms zelfs dankbaarheid voor wat er was.

Stop met vechten

Rouwen en huilen zijn geen tekenen van zwakte. Het zijn juist een tekenen van moed. Het betekent dat je de realiteit onder ogen durft te zien, hoe pijnlijk die ook is. Door te stoppen met vechten tegen je emoties, geef je jezelf de kans om verder te komen. Je hoeft het niet alleen te doen en je hoeft ook niet alles in één keer te verwerken. Stap voor stap mag je voelen, helen en weer ademhalen.  

Mag jij van jezelf rouwen?

Levend verlies: Het voelt  zo oneerlijk!

Een kijkje in de keuken van rouw- en verliesbegeleiding bij De Kinderhoeksteen:

Zeventien jaar ben je. En chronisch ziek. Zo oneerlijk! Leeftijdsgenoten staan volop in het leven, ronden de middelbare school af, kiezen een vervolgstudie en dromen over op kamers wonen. Hoe jouw toekomst eruit gaat zien? Je hebt geen idee. Het is heftig om steeds meer te beseffen dat je niet beter kan worden. Je hebt geen idee wat je moet met je emoties, met je leven, met je toekomst. Het is één grote mix van chaos en onzekerheid. Logisch dat je je afvraagt wat het allemaal waard is, waar je het voor doet. Het leven raast aan je voorbij terwijl jouw wereld een stuk kleiner is geworden.

De tijd van je leven? Niet dus!

Je tienertijd zou de tijd van je leven moeten zijn. Een periode waarin je de wereld gaat ontdekken, met al zijn uitdagingen en verleidingen. En dan bedoel ik niet de uitdagingen die jíj nu op je pad hebt gekregen. Je hebt nergens energie voor en terwijl we samen aan tafel zitten vecht je tegen je verdriet. Maar je tranen mogen er zijn. Laat ze maar komen. Je hoeft het niet allemaal te weten. En je stuurloos en eenzaam voelen is niet meer dan normaal. Want welke zeventienjarige weet hoe je om moet gaan met een chronische ziekte?

Rouwen om alles wat je niet gaat meemaken

Als rouw- en verliesbegeleider loop ik elke week een stukje mee met veel verschillende mensen. Gezinnen waarbij een ouder is overleden, ouders die een kind zijn verloren en geliefden die hun wederhelft voor altijd moeten missen. 

Ook bij chronische ziekte hoort een rouwproces. Rouw om alles wat jij moet laten, terwijl een ander het wel kan. Rouw om alle dromen die je los moet laten, dingen die je zo graag had willen doen, meemaken en ervaren. We noemen het ‘levend verlies’. Het is een zoektocht naar betekenis en ingeving. Een rouwreis die net zo uniek is als ieder ander pad van rouw.


Heb jij in je leven te maken met rouw om het verlies van een dierbare? Of heb je te maken met levend verlies? Dan loop ik graag een stukje met je mee. Neem gerust vrijblijvend contact op.

Jouw unieke rouwpad

Wat zou het makkelijk zijn als er een standaard stappenplan is dat je kunt volgen als je te maken hebt met rouw- en verlies. Een to-do-lijst waar je taken kunt afvinken tot je klaar bent. Duidelijk voor jou en duidelijk voor je omgeving. Maar helaas bestaat er geen blauwdruk voor rouw. Ieder rouwpad is uniek, anders, eigen. En rouw is in de praktijk nooit écht klaar. 

Geen blauwdruk voor rouw

Op het moment dat je een geliefde verliest, staat je wereld op zijn kop. Alles staat even stil, terwijl anderen ‘gewoon’ verder gaan. De emoties die je ervaart zijn hartverscheurend en chaotisch. Bovendien komen ze bovenop al je dagelijkse taken. Het is hard werken om daar mee om te gaan! 

Voor de omgeving is het ook ingewikkeld. Mensen om je heen gaan op hun eigen manier om met het verlies. Het verlies heeft voor iedereen een andere betekenis. Familie, vrienden en kennissen willen je helpen, maar eigenlijk weet niemand waar hij écht goed aan doet. Na een tijd van intensieve hulp (kookroosters, schoonmaken, bezoekjes, noem maar op) volgen vaak ook de goedbedoelde adviezen en opmerkingen: ‘het is tijd om door te gaan’, ‘verman je’ of ‘gelukkig heb je je kinderen nog’. Maar niemand kan voor jou bepalen hoe je verder moet. Het is aan jou om een nieuwe toekomst vorm te geven en om te leren gaan met de chaos aan emoties die het verlies teweeg heeft gebracht. Het is jouw weg, het zijn jouw keuzes. Maar de omgeving is wél belangrijk, omdat we behoefte hebben aan mensen om ons heen. We willen bij mensen horen, ergens onderdeel van zijn, eigen regie hebben en vooruitkomen in het leven. Dat komt voort vanuit drie psychologische basisbehoeftes die we allemaal hebben, of we nu wel of niet te maken hebben met rouw: Autonomie, relatie en competenties. Als er te weinig in deze behoeften wordt voorzien, raken we van koers. Zéker in tijden van rouw, waarin je veilige basis wegvalt…

Dat er geen blauwdruk voor rouw bestaat, betekent ook dat je het niet goed of fout kunt doen. Door dicht bij jezelf te blijven, voor jezelf te zorgen en je intuïtie te volgen (en dus je basisbehoeftes weer te vervullen), ontdek je stap voor stap de route van jouw unieke rouwpad.

DURV – Gewoon doen joh!

Op jouw unieke rouwpad, sta jij aan het roer. Maar dat betekent niet dat je het helemaal alleen moet doen. Een luisterend oor van een bondgenoot kan al zoveel betekenen. Het is niet erg om om hulp te vragen als je het niet redt. Dat kan hulp zijn van mensen om je heen óf van een professional. Een rouw- en verliesbegeleider kan een tijdje met je oplopen om je te helpen je weg te vinden. Ga je liever op eigen houtje aan de slag, maar wil je wel handvatten om je daarbij te helpen? Het online programma DURV is gemaakt voor jonge weduwen en weduwnaars in de bloei van hun leven (25-55 jaar) en zit vol informatie en opdrachten om je te ondersteunen. De E-health helpt je om stil te staan en te kijken naar wat jij nodig hebt. Het geeft inzicht in jouw eigen emoties en hoe je weer kunt verbinden met jezelf en je omgeving.

Jouw eigen verhaal is de start van het rouwpad waarop je terecht bent gekomen. Sta eens stil en blik eens terug. Waar sta je nu? En wat heb je nodig?

Meer weten over DURV of je direct aanmelden voor de E-health? ! of meld je aan via info@dekinderhoeksteen.nl.

“Gelukkig heb je de kinderen nog”

Wie nog nooit van dichtbij een verlies heeft meegemaakt, kan vaak maar moeilijk omgaan met het verlies van een ander. Tuurlijk, in het begin is iedereen er als de kippen bij. Er worden schoonmaakafspraken en kookroosters gemaakt, kaartjes gestuurd, bezoekjes gepland. Alles om er voor de overgebleven partner en zijn/haar kinderen te zijn. Er is volop begrip voor alle emoties en niets is te gek. Maar naarmate de tijd verstrijkt, ebt deze situatie weg. De wereld van je omgeving draait door, terwijl jouw wereld stil staat. Langzaamaan raak je steeds verder bij elkaar vandaan.

Het harde oordeel van de maatschappij

Beïnvloed door gemis en verdriet, maak je als overgebleven partner keuzes. En daar heeft iedereen een mening over. In een maatschappij waarin we vooral worden gemaand om door te gaan, is vaak maar weinig plaats voor emotie en gevoel. “Ben je er nu nog niet overheen?”, “het is tijd om het leven weer te omarmen” en “gelukkig heb je de kinderen nog”. Opmerkingen die vast heel goed bedoeld zijn, maar die enorm pijnlijk kunnen zijn.

Maaike komt thuis van het boodschappen doen en gooit de deur hard in het slot. Ze hoort het de cassière nog zeggen: “Gelukkig heb je de kinderen nog”. De ongetwijfeld goede bedoelingen van de vrouw vallen in het niet bij de pijn en het verdriet die deze opmerking naar boven heeft gebracht. “Gelukkig heb ik de kinderen nog. Ja natuurlijk ben ik daar dankbaar voor”, denkt Maaike. “Maar mag ik dan mijn man niet missen? Mijn partner, mijn beste vriend, mijn soulmate? Zorgt het bestaan van mijn kinderen ervoor dat ik niet verdrietig mag zijn? Kunnen dankbaarheid en gemis niet naast elkaar bestaan?” Terwijl ze op de bank ploft duizelen al deze vragen door haar hoofd. De opmerking van de caissière heeft haar diep geraakt en de tranen stromen over haar gezicht. Als de kinderen thuiskomen uit school geeft ze ze een extra dikke knuffel. Ze is blij ze weer te zien en vast te kunnen houden. Maar liever, veel liever, had ze gewild dat haar kinderen in een compleet gezin opgroeiden. En dat zij het leven nog jaren had kunnen delen met haar geliefde partner.

Kies je eigen weg

Natuurlijk kunnen we er van uit gaan dat de omgeving alle adviezen goed bedoeld. Ze hebben het beste met je voor! Maar dat maakt het niet persé makkelijk. Als je omgeving gevuld is met mensen die geen idee hebben waar jij doorheen gaat, kun je je behoorlijk eenzaam voelen. Dan kan het helpen op zoek te gaan naar mensen die je wel begrijpen, die weten hoe het is. Dan heb je soms aan een half woord al genoeg. Je mag kiezen voor mensen waar je energie van krijgt. Voor mensen die je kunnen helpen en die zonder oordeel naar je luisteren. Bondgenoten die net als jij hun partner zijn verloren en/of alleen door het leven gaan, begrijpen als de beste waar jij doorheen gaat. Betekent dat dat je al je andere vriendschappen moet laten zitten? Nee. Maar voor nu kunnen ze wel op een wat wat lager pitje. Dan kun je later misschien weer oppakken.

Rouw- en verliesbegeleiding voor het hele gezin

Je partner verliezen is een ingrijpende gebeurtenis. Als je als jonge weduwe alleen met de kinderen achterblijft, heb je te maken met je eigen verdriet, maar ook met dat van de kinderen. Daar kun je soms best wat hulp bij gebruiken. Ik kijk graag mee naar jullie situatie. Samen kunnen we bekijken wat jullie gezin nodig heeft en welke vorm van rouwbegeleiding daar het beste bij past. Heb je vragen of wil je kennis maken? Neem dan contact op.

De drie-eenheid in rouw

Rouw vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken. Hoe dat er in de praktijk uit ziet? Dat is voor iedereen anders. De beleving, de intensiteit en de duur van rouw hebben te maken met wie je verliest, met omstandigheden en met je eigen karakter en overtuigingen. Toch zijn er drie thema’s die altijd terugkomen bij rouw: Liefde, tijd en dood. 

Liefde en rouw: Twee kanten van dezelfde medaille

Echte liefde is kwetsbaar. Het is angst om iemand te verliezen, maar toch voor de volle honderd procent voor iemand gaan. Liefde en rouw zijn daarbij twee kanten van dezelfde medaille. Want alleen als er liefde stroomde, kan je iemand missen of om iemand rouwen. Rouw is verdriet om wie je uit liefde hebt losgelaten of anders vasthoudt. In tijden van rouw en intens verdriet kan het moeilijk zijn daar bij stil te staan. En dat terwijl juist die liefde de mooie kant van rouw is. Het is weten dat je zoveel van iemand gehouden hebt, dat het verlies zeer doet. Dat maakt het verlies niet makkelijker, maar de beleving en het gevoel wel anders.

Het kost tijd om te rouwen

Als je rouwt om het verlies van een dierbare, kan het lijken alsof er geen einde komt aan je verdriet. Je omgeving heeft de draad wellicht alweer opgepakt en misschien voel je je veroordeeld over hoe lang je al in rouw bent. Alsof je rouw een vast tijdsbestek zou kunnen geven, waar iedereen zich altijd aan zou moeten houden. Een leidraad daarin lijkt zo handig, maar de waarheid is dat er geen tijd staat voor rouw. Rouw is voor iedereen anders. Het kost tijd om je verlies een te verweven in je verdere leven. Het gevoel van rouw wordt gaandeweg anders. Maar de tijd heelt geen wonden en littekens zijn er altijd. Bij een ingrijpend verlies, verandert je leven. En je mag alle tijd nemen die je nodig hebt om dat verlies in je leven te verweven. Hoe lang dat ook duurt…

Leven en dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden

Als je middenin het leven staat, lijkt de dood vaak heel ver weg. En dat terwijl we allemaal weten dat we er vroeg of laat mee te maken krijgen. We weten allemaal dat we dierbaren zullen verliezen. Net zoals we weten dat onze dierbaren ons op een dag gaan verliezen. En het is zo belangrijk dat we daar met elkaar over praten. Hoe mooi is het als we in de opvoeding van onze kinderen al kunnen meenemen dat de dood bij het leven hoort. Dat die twee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Dat we onze kinderen leren uit liefde dat dood een tijd van rouw met zich meebrengt en dat het tijd kost om verlies te verweven in je leven. Door ze erover te vertellen én door het voor te leven. Gun jezelf de tijd om vanuit zelfliefde om te gaan met rouw. Voor jezelf én als voorbeeld voor de mensen om je heen.

Levend verlies maakt rouwen soms ingewikkeld. Rouwbegeleiding helpt.

Rouwen gebeurt niet altijd in geval van een overlijden. Bij levend verlies is er ook sprake van een rouwproces. Hierbij gaat het om een soort chronische rouw. Een levend verlies duidt op de terugkerende gevoelens van rouw die je ervaart wanneer iemand te maken krijgt met een chronische ziekte of beperking. Het proces van levend verlies is complex en intensief. Er zullen momenten zijn waarop mensen hier minder goed mee kunnen omgaan. Als zorgmedewerker ben je dan vaak een bron van steun. Maar hierbij kan begeleiding prettig zijn.


Onbegrip bij levend verlies


Want vaak bestaat er in de omgeving onbegrip wanneer er sprake is van levend verlies. De zieke persoon draagt het verdriet altijd met zich mee, maar dit is vaak onzichtbaar voor anderen. Mensen begrijpen niet dat iemand nog niet over iets heen is, zelfs als ze ergens al lang last van hebben. Maar de zieke wordt steeds weer met de beperking geconfronteerd. Het feit dat iets al heel lang speelt, maakt het niet per se makkelijker. Bij levend verlies moet iemand elke dag opnieuw leren leven met het verdriet dat hiermee gepaard gaat. Zo kunnen ze stukje bij beetje een deel van zichzelf verliezen.

Verwerking

De verwerking loopt anders dan bij een verlies door bijvoorbeeld een overlijden. Dat komt doordat de rouw in de loop van de tijd niet in intensiteit afneemt, maar het kan juist toenemen zodra de realiteit steeds confronterender wordt. Het rouwproces gaat met pieken en dalen. Het zijn geen fasen die elkaar opvolgen met een einde in zicht. Integendeel, de vier rouwtaken zullen steeds weer terugkeren. Een nieuwe situatie kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat je weer geconfronteerd wordt met de beperkingen die de ziekte of aandoening tot gevolg hebben.

Vermoeiend proces

Het rouwproces bij levend verlies is een vermoeiend proces. Mensen kunnen veel verdriet, boosheid en schuldgevoelens ervaren. Zo is het lastig te aanvaarden dat een ziek kind anders is en bepaalde dingen niet kan die andere kinderen wel kunnen. Bovendien moeten ouders en kinderen leren omgaan met opmerkingen van anderen en onbegrip uit de omgeving. Kortom: er is veel werk te verzetten op het gebied van aanpassen aan de nieuwe situatie en beperkingen van de zieke ouder of het zieke kind.

Omgaan met levend verlies

Soms hebben mensen de ziekte geaccepteerd, maar (pas) als ze de consequenties daarvan in levende lijve ondervinden, begint een nieuw acceptatieproces. Op bepaalde momenten kan het verlies weer levendig voor de deur staan. Het is dus een verlies dat nooit eindigt. Het verdriet gaat nooit weg, omdat ze er iedere dag mee worden geconfronteerd. Er zullen momenten/perioden zijn dat het verdriet minder draaglijk is. Het is dan goed om extra ondersteuning te zoeken in de vorm van rouwbegeleiding bij levend verlies. Zorgmedewerkers zijn vaak het eerste aanspreekpunt.

Rouw- en verliesbegeleiding

Het kan ingewikkeld zijn te weten wat je hierbij precies moet doen of zeggen. Uit ervaring als de kinderverpleegkundige weet ik dat dit aspect lang niet altijd even duidelijk naar voren komt in opleidingen. Daarom help ik zorgmedewerkers bij De Kinderhoeksteen om hiermee om te gaan en een brede begeleiding te kunnen aanbieden. Als rouw- en verliesbegeleider help ik zorgpersoneel bij hun rol in de emotionele begeleiding en bij het vormgeven van de psychosociale begeleiding thuis.

De Kinderhoeksteen

Mocht je werkzaam zijn in de zorg en hier interesse in hebben, of mocht je zelf een ouder zijn en te maken hebben met levend verlies, dan ondersteun ik je graag. Neem contact op of kijk op de website voor meer informatie.

Kinderkanker raakt het hele gezin

Als je kind de diagnose ‘kanker’ krijgt, staat de wereld op zijn kop. Niet alleen die van jou, maar van het hele gezin. Je hebt te maken met een ingrijpende gebeurtenis die het hele gezin raakt. Elk gezinslid gaat hier op zijn eigen manier mee om. Soms kroppen mensen dit verdriet op. Het is belangrijk om met elkaar te blijven communiceren en in verbinding met elkaar te blijven, al is dat moeilijk tijdens de behandelingen. Zo voorkom je dat het gezin langs elkaar gaat leven of dat deze gevoelens tot uitbarsting komen en er conflicten ontstaan. Voor kinderen én ouders kan het dan helpend zijn om begeleid te worden bij het omgaan met het verdriet.

Handvatten voor het verwerkingsproces

Als ouder is het al moeilijk genoeg om grip te krijgen op je eigen emoties, laat staan die van je kind(eren). Je kunt dan de hulp inschakelen van De Kinderhoeksteen. Zo word je geholpen om kinderen beter te ondersteunen in deze moeilijke periode. Je krijgt handvatten om met alle emoties en gevoelens van kinderen en jezelf om te gaan. Daarnaast krijg je advies over de beste handelwijze in bepaalde situaties. Hoe betrek je kinderen en leg je ingewikkelde dingen op een begrijpelijke manier uit zonder kinderen angstig te maken?

Moeilijke gevoelens

Het kan lastig zijn om verbinding te krijgen met de gevoelswereld van je kind. Wanneer kinderen te maken krijgen met moeilijke emoties die ze niet begrijpen of kunnen verwoorden, kan dit zich op verschillende manieren uiten. Misschien lijken ze teruggetrokken en stil, of juist onrustig en aandachtvragend. Veel kinderen kunnen te maken krijgen met gedragsproblemen als agressie en concentratieproblemen, wat zich kan openbaren in moeilijkheden op school. Het is erg ingewikkeld voor kinderen om deze gevoelens onder woorden te brengen.

Inzicht in belevingswereld

Je kunt je kind leren om hier woorden aan te geven en weer contact maken door creatieve middelen als tekenen, schilderen, spel en muziek te gebruiken. Ook kun je POPtalk inzetten om gevoelens in beeld te brengen, zodat ze er van een afstandje naar kunnen kijken. Zo krijgen kinderen een soort ‘helikopterview’ van hun emoties, zonder dat ze hierdoor overspoeld raken. De belevingswereld van kinderen wordt hierdoor inzichtelijk gemaakt voor de ouders. Het helpt kinderen om hun eigen gevoelens te begrijpen en op een helpende manier te uiten.

Een luisterend oor

Als een tiener zich niet aan je openstelt, kan het helpen om je kind te laten praten met een professional, die hiermee veel ervaring heeft. Voor jonge kinderen is het moeilijker om hun gevoelens uit te drukken en kan een hulpmiddel een uitkomst zijn. Daarom heeft De Kinderhoeksteen een knuffeltje ontwikkeld dat troost biedt aan kinderen: de zorguil. Door een briefje of tekening in het buideltje te stoppen, kunnen ze vertellen hoe ze zich voelen. Samen met de ouder kunnen ze hier dan afspraken over maken.

Over de Kinderhoeksteen

Kan je kind en gezin wel wat ondersteuning gebruiken bij het omgaan met emoties? Met haar  achtergrond als verpleegkundige heeft rouw- en verliesbegeleider Sabina Krijger veel ervaring en inzicht in het ingrijpende effect van ziekte op het gezinsleven. Zij kan je gezin daarom weer op weg helpen door orde te scheppen in de chaos van emoties. Met haar inlevingsvermogen en empathische betrokkenheid geeft ze elke ouder weer de kracht om hun kind te begrijpen en te helpen. Zo leert iedereen op zijn eigen manier omgaan met verlies en verdriet. Benieuwd wat Sabina voor jou kan betekenen? Neem dan contact op voor een kennismakingsgesprek.

De Kinderhoeksteen– https://dekinderhoeksteen.nl/even-voorstellen/ 

POPtalk – https://dekinderhoeksteen.nl/begeleiding/poptalk/

Begeleiding van een bekend gezicht

Wanneer een kind langdurig ziek is, is dat ontzettend zwaar voor het hele gezin. Een kind krijgt te maken met allerlei ervaringen, emoties en situaties die we het liefst zo ver mogelijk bij ze vandaan houden. Het is dan ook niet gek dat een kind vroeg of laat de behoefte krijgt om hier met iemand over te praten die wat verder van hem af staat, maar toch dichtbij is.

Rouw- en verliesbegeleiding in de praktijk

Sjoerian Brokelman is moeder van Luco. Haar, inmiddels 13-jarige, zoon heeft het eerste half jaar na zijn geboorte in het ziekenhuis gelegen. Toen hij daarna naar huis mocht, was veel verpleegkundige zorg nodig. Dit is het moment dat Sabina Krijger bij het gezin in beeld kwam. Sjoerian vertelt over de rol die Sabina in het leven van het gezin en Luco is gaan spelen.

In de knoop

‘Sabina werkte destijds nog ‘enkel’ als kinderverpleegkundige, maar ging op een gegeven moment de opleiding voor rouw- en verliesbegeleiding volgen. Toen Luco vervolgens op een leeftijd kwam dat hij dingen kon uitspreken en benoemen, merkten wij dat hij behoorlijk in de knoop zat met bepaalde dingen. We besloten dat het goed zou zijn dat hij hier met iemand over kon sparren en wat is er dan mooier dan dit te doen met iemand die je al jaren kent?’

Snel gefrustreerd

‘Sabina praat met Luco voornamelijk één op één over bepaalde thema’s die op zo’n moment spelen. Een naderende operatie of iets dat op school niet lekker loopt. Op een gegeven moment gaan we dat soort momenten zelf ook herkennen. Hij raakt bijvoorbeeld snel gefrustreerd. Nu geeft hij zelf aan dat hij met Sabina wil praten of wij stellen het voor. Hij is er dan altijd voor in.’

Flink ziek

‘Luco is vanaf zijn geboorte flink ziek geweest, hij heeft op de intensive care gelegen en dat soort ervaringen kunnen behoorlijk traumatisch zijn. Zeker voor een jong kind. Sabina helpt hem hier mee om gaan en helpt hem begrijpen waarom hij soms boos is en dat dit helemaal niet raar is. Het is oké om daarover te praten en daar gevoelens bij te hebben en we merken altijd gelijk dat het beter gaat na een sessie van drie kwartier of een uur.’

Enorme opluchting

‘Dat is voor ons als ouders natuurlijk ook een enorme opluchting. De onderwerpen waar hij over praat zijn vaak erg gevoelig of kwetsbaar. Daarover wil je als kind liever niet praten met je ouders, want als je als kind verdriet of pijn hebt, hebben je ouders dat ook. Sabina is hierin een soort vertaler. Ze maakt na een gesprek en waar hij bij is een vertaalslag, zodat wij ook op de hoogte zijn wat wat er speelt. Dat is echt een hele prettige, mooie manier om te communiceren.’

Deskundige begeleiding

‘Ik vind het heel goed dat Sabina zich inzet voor een betere verbinding tussen de kinderverpleegkunde en sociaalpsychologische begeleiding. De ervaring die Sabina als kinderverpleegkundige heeft, is heel waardevol voor een rouw- en verliestherapeut. Als je dit werk doet vanuit een heel andere hoek dan de verpleegkundigentak, mis je toch een stukje deskundigheid en ervaring die Sabina wel kan bieden.’

Waardevolle aanvulling

‘Voor ons werkt het echt ontzettend goed. Ze komt nu wekelijks bij ons en daardoor is het lijntje gewoon heel kort. De drempel is dan een stuk lager om om hulp te vragen dan wanneer je weer naar een ander, nieuw persoon moet gaan. Het voegt heel erg veel toe. Deze vorm van begeleiding is een waardevolle aanvulling in het (kinder)verpleegkundigenvak.

Rouwbegeleiding in een veilige omgeving.

‘Mijn auto is echt mijn tweede thuis,’ begint Sabina Krijger. Ze is erkend rouw- en verliesbegeleider en biedt medische rouwbegeleiding voor kind en gezin. De meeste begeleiding is ambulant, dus vindt aan huis plaats. Ze vertelt hoe een werkdag voor haar verloopt, maar staat ook stil bij haar werkwijze en bij de toekomst.

Rouwbegeleiding voor kinderen

‘Ik werk voor zo’n 85% bij gezinnen aan huis. In een aantal situaties komen jongeren liever bij mij op mijn kantoor. Dat zijn voornamelijk tieners die het niet prettig vinden om thuis met iets dat zo gevoelig ligt aan de slag te gaan. Jongere kinderen voelen zich over het algemeen prettiger in hun eigen huis. Het kost dan het minste energie voor ons allemaal om een vertrouwensband op te bouwen. Thuis zijn ze al in een veilige omgeving, terwijl ze op mijn kantoor meer op hun hoede zijn. Dan is het voor mij moeilijker om tot de diepere laag door te dringen.’

Geslaagde werkdag

‘Een werkdag is voor mij geslaagd als ik thuiskom en nog energie over heb. Dat betekent namelijk dat de gezinnen en de kinderen waar ik kom hun eigen proces hebben gevolgd en ik niet alleen mijn ‘creatieve of praatkunstje’ heb gedaan. Natuurlijk is het ook wel eens anders. Dan is het soms best lastig om iets los te laten, maar als ik thuiskom werk ik de dossiers van alle kinderen waar ik geweest ben nog bij. Dan kan ik het van mij af schrijven en dat helpt me op het los te laten. Vaak krijg ik tijdens het schrijven ook weer nieuwe inzichten voor de volgende afspraak.’

Eigen weg bewandeld

‘Ik hoop dat mensen aan het einde van een traject voelen dat ze hun eigen weg hebben bewandeld om een oplossing te vinden voor de hulpvraag. Ook hoop ik dat ze rust en overzicht hebben gevonden of teruggekregen. Ik wil handvatten aanreiken waardoor ze zelf door kunnen, maar ik maak ook altijd duidelijk dat ik het verlies niet kan wegnemen.’

Eigen kwaliteiten inzetten

‘Om dit resultaat te bereiken ga ik altijd uit van de eigen kwaliteiten van de kinderen. We gaan echt op zoek naar wie iemand als kind of ouder is. Dat is mijn startpunt en daarna gaan we kijken welke talenten en kwaliteiten kunnen worden ingezet bij de hulpvraag en op welke manier. Hoewel ik geregeld hele diepe gesprekken heb met kinderen, hoeven we niet áltijd in gesprek te gaan. We kunnen ook creatief aan de slag gaan. Het is eigenlijk geheel afhankelijk van de interesses en hobby’s van een kind.’

Visualiseren met poppetjes

‘Ook werk ik veel met POPtalk. Dit is een methode die zich richt op het visualiseren van de belevingswereld van kinderen of volwassenen tijdens een gesprek. Dit gebeurt door middel van poppetjes zoals Playmobil of Duplo. De eigen werkelijkheid wordt in beeld gebracht en dit leidt tot meer inzichten voor mij als begeleider, maar ook voor de cliënt. Om hier nog een verdiepende slag in te kunnen maken, ga ik binnenkort ook nog de opleiding HBO Familieopstellingen volgen. Zo ben ik altijd op zoek naar manieren om mijn kennis verder uit te breiden en nóg beter te kunnen helpen.’

De toekomst

‘Ook ben ik bezig met het ontwikkelen van een onderwijsmodule op het gebied van psychosociale zorg. Ik ben namelijk ook werkzaam als kinderverpleegkundige en hoop door middel van dit lesmateriaal een verbinding te maken tussen beide vakken. Ik merk namelijk dat vooral in de palliatieve kindzorg nog te weinig begeleiding is op het gebied van rouw- en verliesbegeleiding. Niet alleen voor het zieke kind, maar voor het hele gezin. Er is daar echt nog een hoop winst te halen. De bedoeling is dat mijn onderwijsmodule in het eerste kwartaal van 2020 wordt aangeboden aan kinderverpleegkundigen. Dat is wel een erg mooi vooruitzicht.’

Contact

Swalmdal 1
3894 BK Zeewolde

06 – 295 571 16
Sabina@dekinderhoeksteen.nl

De Kinderhoeksteen

KvK: 628 728 50
BIG nummer: 190 619 789 30

Algemene voorwaarden
Privacy verklaring