‘Mijn auto is echt mijn tweede thuis,’ begint Sabina Krijger. Ze is erkend rouw- en verliesbegeleider en biedt medische rouwbegeleiding voor kind en gezin. De meeste begeleiding is ambulant, dus vindt aan huis plaats. Ze vertelt hoe een werkdag voor haar verloopt, maar staat ook stil bij haar werkwijze en bij de toekomst.
Rouwbegeleiding voor kinderen
‘Ik werk voor zo’n 85% bij gezinnen aan huis. In een aantal situaties komen jongeren liever bij mij op mijn kantoor. Dat zijn voornamelijk tieners die het niet prettig vinden om thuis met iets dat zo gevoelig ligt aan de slag te gaan. Jongere kinderen voelen zich over het algemeen prettiger in hun eigen huis. Het kost dan het minste energie voor ons allemaal om een vertrouwensband op te bouwen. Thuis zijn ze al in een veilige omgeving, terwijl ze op mijn kantoor meer op hun hoede zijn. Dan is het voor mij moeilijker om tot de diepere laag door te dringen.’
Geslaagde werkdag
‘Een werkdag is voor mij geslaagd als ik thuiskom en nog energie over heb. Dat betekent namelijk dat de gezinnen en de kinderen waar ik kom hun eigen proces hebben gevolgd en ik niet alleen mijn ‘creatieve of praatkunstje’ heb gedaan. Natuurlijk is het ook wel eens anders. Dan is het soms best lastig om iets los te laten, maar als ik thuiskom werk ik de dossiers van alle kinderen waar ik geweest ben nog bij. Dan kan ik het van mij af schrijven en dat helpt me op het los te laten. Vaak krijg ik tijdens het schrijven ook weer nieuwe inzichten voor de volgende afspraak.’
Eigen weg bewandeld
‘Ik hoop dat mensen aan het einde van een traject voelen dat ze hun eigen weg hebben bewandeld om een oplossing te vinden voor de hulpvraag. Ook hoop ik dat ze rust en overzicht hebben gevonden of teruggekregen. Ik wil handvatten aanreiken waardoor ze zelf door kunnen, maar ik maak ook altijd duidelijk dat ik het verlies niet kan wegnemen.’
Eigen kwaliteiten inzetten
‘Om dit resultaat te bereiken ga ik altijd uit van de eigen kwaliteiten van de kinderen. We gaan echt op zoek naar wie iemand als kind of ouder is. Dat is mijn startpunt en daarna gaan we kijken welke talenten en kwaliteiten kunnen worden ingezet bij de hulpvraag en op welke manier. Hoewel ik geregeld hele diepe gesprekken heb met kinderen, hoeven we niet áltijd in gesprek te gaan. We kunnen ook creatief aan de slag gaan. Het is eigenlijk geheel afhankelijk van de interesses en hobby’s van een kind.’
Visualiseren met poppetjes
‘Ook werk ik veel met POPtalk. Dit is een methode die zich richt op het visualiseren van de belevingswereld van kinderen of volwassenen tijdens een gesprek. Dit gebeurt door middel van poppetjes zoals Playmobil of Duplo. De eigen werkelijkheid wordt in beeld gebracht en dit leidt tot meer inzichten voor mij als begeleider, maar ook voor de cliënt. Om hier nog een verdiepende slag in te kunnen maken, ga ik binnenkort ook nog de opleiding HBO Familieopstellingen volgen. Zo ben ik altijd op zoek naar manieren om mijn kennis verder uit te breiden en nóg beter te kunnen helpen.’
De toekomst
‘Ook ben ik bezig met het ontwikkelen van een onderwijsmodule op het gebied van psychosociale zorg. Ik ben namelijk ook werkzaam als kinderverpleegkundige en hoop door middel van dit lesmateriaal een verbinding te maken tussen beide vakken. Ik merk namelijk dat vooral in de palliatieve kindzorg nog te weinig begeleiding is op het gebied van rouw- en verliesbegeleiding. Niet alleen voor het zieke kind, maar voor het hele gezin. Er is daar echt nog een hoop winst te halen. De bedoeling is dat mijn onderwijsmodule in het eerste kwartaal van 2020 wordt aangeboden aan kinderverpleegkundigen. Dat is wel een erg mooi vooruitzicht.’