Tag Archief van: verliesbegeleiding kinderen

Bepaalde gebeurtenissen kunnen littekens achterlaten. Fysieke, maar in andere gevallen ook emotionele littekens. Wanneer een heftige gebeurtenis niet goed verwerkt wordt, kan dat leiden tot trauma. Tot op latere leeftijd kan een trauma belemmeringen in het dagelijks leven veroorzaken. Het is belangrijk tijdig dit trauma te erkennen, maar soms zijn kinderen nog niet klaar voor een intensieve behandeling bij een kinderpsycholoog. Dan kan voorbereidende begeleiding helpend zijn. De Kinderhoeksteen kan kinderen van verschillende leeftijden helpen.

Trauma

Wanneer iemand een nare gebeurtenis overkomt, kan dat in sommige gevallen traumatisch zijn. Trauma is echter uiterst persoonlijk. Wat voor de één gemakkelijk naast zich neer te leggen is, kan bij de ander een trauma veroorzaken. Wanneer dat gebeurt, heeft dat een sterke invloed op het mentale welzijn en de ontwikkeling. De ziekte van een familielid is voor kinderen vaak erg ingrijpend. Ze begrijpen niet altijd goed wat er gebeurt en hun veilige thuisbasis staat opeens op losse schroeven. Deze gebeurtenissen verwerken is dan ook erg belangrijk, en het is zaak dat ouders en kinderen weten waar ze terecht kunnen.

Vastgeroeste gevoelens

Wanneer kinderen zich (langere tijd) onveilig hebben gevoeld, kan dat zijn sporen nalaten. Vaak is er bij ziekte veel aandacht voor degene die ziek is. Maar de invloed op de (andere) kinderen kan niet worden onderschat. Het gevoel van onveiligheid en angst raakt als het ware vastgeroest in het lichaam en het gezinssysteem. Zodra er iets gebeurt dat de herinnering aan dat gevoel en die gebeurtenissen oproept, ontstaat er een stressreactie. Daardoor kunnen kinderen ‘uit het niets’ boos, verdrietig of angstig reageren.

Krachten bundelen

Natuurlijk is het belangrijk te streven naar het voorkomen van een trauma, door kinderen van meet af aan goed te begeleiden bij ziekte, rouw en verlies. Maar voor kinderen die toch een trauma hebben opgelopen, is het waardevol speciale ondersteuning aan te bieden. In sommige gevallen zijn (erg jonge) kinderen of is de gezinssituatie daar nog niet klaar voor. Ook kan het zijn dat er niet voldoende basis om te beginnen met EMDR of de psycholoog. Om de krachten van de verschillende behandelingen te bundelen, bestaat voor deze groep kinderen voorbereidende begeleiding op een traumabehandeling.

Voorbereidende begeleiding

Bij deze voorbereidende begeleiding kunnen de kinderen op een veilige plek hun emoties uiten. Dat kan bijvoorbeeld aan de hand van methodes zoals POPtalk, creatieve technieken of bijvoorbeeld Loulou de Zorguil, een knuffeluil waarmee de kinderen kunnen communiceren. De begeleiding kan op verschillende manieren worden ingevuld, afhankelijk van wat er nodig is in de specifieke situatie. Daarbij wordt ook de samenwerking met een psycholoog gezocht.

Negatieve associaties

Daarnaast kan ik gebruik maken van EFT, oftewel Emotional Freedom Techniques. Bij deze methodes concentreren we ons op de negatieve associaties met bepaalde gebeurtenissen. Door te kloppen op bepaalde drukpunten op het lichaam en het uitspreken van bepaalde woordjes of zinnetjes, wordt geconcentreerd op de situatie. Doordat het brein op verschillende manieren aan het werk gezet wordt, zwakken de negatieve associaties af. De gevoelens rondom het trauma voelen niet meer zo rauw.

 De Kinderhoeksteen

Bij De Kinderhoeksteen kunnen ouders en kinderen terecht wanneer zij psychosociale ondersteuning nodig hebben tijdens of na ziekte of een overlijden. Maar ook ondersteun ik zorgpersoneel bij deze, soms ingewikkelde, taken. In mijn ervaring als kinderverpleegkundige merkte ik dat omgaan met rouw en verlies niet tot het standaard lespakket behoort. Toch is het een niet te onderschatten onderdeel van het werk. Daarom heb ik een verdiepingsmodule ontwikkeld voor kinderverpleegkundigen om de kennis over psychosociale begeleiding te vergroten. Dan sta je er als zorgmedewerker niet alleen voor.

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom je een rouw- en verliesbegeleider hebt ingeschakeld. Het liep niet lekker in het gezin door een verlies, er is een dierbare komen te overlijden en je wist niet goed hoe daarmee om te gaan of er is sprake van langdurige ziekte. Extra hulp inschakelen is dan heel verstandig en vaak zeer helpend. Maar een traject met een rouw- en verliesbegeleider is slechts tijdelijk en erop gericht het na verloop van tijd weer zelf te kunnen. Hoe gaat het verder na de therapie?

Overlevingsstrategieën

Wanneer er iets heftigs gebeurt zoals de ziekte of het overlijden van een dierbare, hebben we als volwassenen allerlei overlevingsstrategieën die we kunnen inzetten. We storten ons op het werk, het huishouden, de kinderen – allemaal manieren om even niet geconfronteerd te hoeven worden met ons gevoel. Kinderen kunnen deze strategieën kopiëren, zodoende weerspiegelen ze vaak feilloos de onderliggende gevoelens die de ouder(s) probeert te onderdrukken. Om een traject bij de rouw- en verliesbegeleider succesvol af te ronden, dient de begeleiding op het hele gezinssysteem gericht te zijn, en is dus de betrokkenheid van het volledige gezin noodzakelijk.

Visueel inzichtelijk

Een traject wordt vaak opgestart vanuit de hulpvraag gericht op het kind. Als rouw- en verliesbegeleider bied ik ook een onafhankelijke en veilige plek om de gevoelens te uiten. Het kind hoeft dan niet last te hebben van een loyaliteitsconflict: ze willen vaak niet zeggen dat het bijvoorbeeld lastig is dat mama verdrietig is, want dan wordt mama nóg verdrietiger. Maar dit soort gevoelens spiegel ik ook terug naar de ouders, omdat deze wisselwerking erg belangrijk is. Hierbij gebruik ik graag POPtalk om visueel inzichtelijk te maken wat het kind voelt en ervaart vanuit zijn of haar belevingswereld. Veel ouders ervaren dat als erg verhelderend.

Samen stilstaan

Door te ontwarren welke factoren bij het kind spelen en welke factoren bij de ouders, helpt dat handvatten te ontwikkelen voor na de therapie. Maar ook adviseer ik ouders weer dingen als gezin te gaan doen. Het leven raast maar door, maar probeer eens vaker met elkaar stil te staan. Door momenten te hebben voor leuke activiteiten en momenten samen, ontstaat er ook ruimte om met elkaar bij een verlies of gevoel stil te staan en het te benoemen. Dat hoeft niet altijd lang te duren, maar door geregeld de tijd hiervoor te nemen leert het kind dat er mogelijkheden zijn voor gevoelens en toenadering tot elkaar.

Stapsgewijs afbouwen

Aan de hand van de therapie en dit soort adviezen, verbetert het gedrag van het kind vaak geleidelijk. Dan bouw ik de therapie stapsgewijs af. In het begin kom ik wekelijks of tweewekelijks, afhankelijk van hoeveel het kind aankan. Vervolgens komt daar steeds meer tijd tussen te zitten. De momenten dat ik er ben, gebruiken we dan ook als reflectie- en evaluatiemomenten. We bespreken moeilijke momenten, herhalen wat we eerder bespraken en mijn rol verdwijnt steeds meer naar de achtergrond. De ouders pakken het gemakkelijker zelf op en snappen na een gesprek steeds sneller wat er is gebeurd.

Geen vast stramien

Een traject volgt nooit een vast stramien en het natraject dus ook niet. Dat is ook logisch. Iedere situatie is weer nieuw en anders dan bij andere gezinnen. In sommige gevallen loop ik wel twee jaar mee. Kinderen rouwen immers in stukjes, daardoor duurt het soms wat langer. Het kind is per slot van rekening ook druk aan het ontwikkelen. Ontwikkelen en rouwen gaat maar moeilijk tegelijk en dat is heel normaal. Samen zoeken we naar een manier waarop het gezin weer wat meer in evenwicht komt en jullie het weer samen kunnen oppakken.

Geregeld vragen mensen mij wat ik doe om alle heftige, impactvolle verhalen en situaties, die ik via mijn werk als rouw- en verliesbegeleider en palliatief kinderverpleegkundige, te verwerken. Mensen vragen zich af of ik eraan wen en het los kan laten. Hierover kan ik kort zijn: mijn werk went nooit.

Impact

Het feit dat ik zie dat mijn werk zin heeft en dat kinderen en hun ouders een stapje verder komen met mijn begeleiding, doet me heel erg goed. Toch hebben álle ervaringen die ik opdoe in de praktijk hebben ook impact op mij. In mijn vrije tijd schrijf ik daarom gedichtjes en korte tekstjes. Dit helpt mij bij het verwerken van alles wat ik iedere dag tegenkom.

Sterk – Sabina Krijger

Sterk zijn betekent voelen

Sterk zijn betekent meer dan brute kracht

Sterk zijn is toegeven dat het soms niet lukt

Vallen en weer opstaan uit alle macht

Je bent niet alleen

Sterk zijn ben je samen

Dat geldt voor iedereen

De dag loslaten

Het van mij afschrijven helpt me om de dag ‘los’ te laten. Ook krijg ik vaak tijdens het schrijven weer nieuwe inzichten voor de volgende afspraak. Op die manier is schrijven voor mij erg therapeutisch en behulpzaam. Ik kan er mijn eigen gevoelens in kwijt én stel mezelf in de gelegenheid om op een andere manier naar de situatie te kijken. Dit neem ik dan mee tijdens een volgend gesprek. Verder zie ik het als mijn doel om de wereld van palliatieve zorg en psychosociale begeleiding dichter bij elkaar te blijven. Dit doe ik onder andere door voorlichting te geven, maar ook schrijf ik mijn eigen onderwijsmodule voor kinderverpleegkundigen over dit onderwerp. In mijn tekst ‘Palliatieve zorg’ heb ik mijn gevoelens hierover beschreven.

Palliatieve zorg – Sabina Krijger

Ga naast de mensen staan
Sta soms stil en geniet van wat je ziet.
Hard werken dat kunnen we wel, je vecht
Tijd en ruimte ontbreekt ons soms echt.
En je wacht; maar het leven raast door
Je kijkt terug, is dit het?
Waarom ik, waarom wij, waarom
De eenzaamheid, de aanwezigheid van jou maakt het verschil.
Laat niet alleen de uitdagingen zien, maar ook de mooie momenten.
Wat doet het met jou?
Laat je het binnenkomen of hoort het bij je werk.
Wat geef je aan jezelf?
It’s ok!
Professionele verbondenheid dat is nodig.

Veerkracht – Sabina Krijger

Tegenslagen keer op keer.
De enorme veerkracht verbaast mij steeds weer.
Hoogtepunten en diepe dalen hebben de macht.
Verbondenheid met elkaar en de liefde geven kracht.
Keuzes maken die eigenlijk geen keuze zijn.
Boosheid, frustratie en pijn.
Liefdevolle aandacht wordt gegeven.
In het hier en nu bij leven.