Het verlies van een kind is misschien wel het meest hartverscheurende wat je als ouder kan overkomen. De rouw en het verdriet daarover blijven de rest van je leven bij je. De ene keer heel aanwezig, de andere keer meer op de achtergrond. Maar wat gebeurt er als iemand die je nauwelijks kent, in een luchtig gesprek vraagt: “Hoeveel kinderen heb je?” Die vraag is namelijk onschuldig, maar voor ouders die een kind hebben verloren niet eenvoudig te beantwoorden.

Zwijg je of vertel je het hele verhaal?

Als rouwende ouder sta je vaak voor een dilemma: vertel je dat je een kind hebt verloren of laat je dat stukje informatie weg? Het vertellen van je verhaal kan soms beladen zijn, vooral als je weet dat de ander zich mogelijk ongemakkelijk zal voelen. Veel ouders kiezen ervoor om hun overleden kind op dat moment niet te noemen, uit angst dat het gesprek stilvalt of dat de sfeer ineens ongemakkelijk wordt. Anderen vinden het juist belangrijk om altijd eerlijk te zijn, om zo de herinnering aan hun kind levend te houden, ongeacht de reactie van de ander.

De ongemakkelijke waarheid

Veel mensen vinden de dood een ongemakkelijk onderwerp. Praten over de dood doen we liever niet en mensen weten vaak ook niet hoe ze moeten reageren op verlies. Een oprechte vraag als “Hoeveel kinderen heb je?” kan daardoor onverwachts leiden tot een ongemakkelijke situatie waarin de ander niet weet wat hij moet zeggen. Ouders die hun overleden kind wel noemen, krijgen vaak te maken met geforceerde reacties, stille blikken of zelfs een abrupt einde van het gesprek.

Toch kan het zwijgen over je overleden kind voelen als een vorm van verraad. Het kan lijken alsof je je kind niet erkent, alsof je de herinnering aan je overleden kind verdringt voor het gemak van de ander. Voor veel ouders voelt dat zwaar; hun kind is nog steeds deel van hun leven, ook al is het fysiek niet meer aanwezig.

Er is geen goed of fout

De waarheid is dat er geen goed of fout antwoord is op deze vraag. Hoe je als ouder omgaat met de vraag “Hoeveel kinderen heb je?” hangt volledig af van wat jij op dat moment aankunt. Soms kies je ervoor om het gesprek simpel te houden en soms voel je de behoefte om open te zijn over je verlies. Wat belangrijk is, is dat je jezelf toestaat om te reageren op een manier die goed voelt voor jou. Je hoeft geen rekening te houden met het ongemak van de ander; jouw pijn, jouw verhaal, en jouw kind verdienen erkenning – op jouw voorwaarden. Je mag daarbij trouw blijven aan jezelf en je gevoel.